Kadootje van Martijn voor mijn verjaardag. Jaartje geleden waren we ook bij Navarone maar dat was in de nasleep van Corona, zittend, met 30 man. Toch een stuk minder vond ik. Nu in de herkansing, en wat voor een! Voorprogramma was een jong trio, Sonic Whip, die al aangaven sterk door Navarone beïnvloed te zijn. Zanger/gitarist Meryn Bevelander zag ze voor het eerst op 9-jarige leeftijd! De invloeden waren er duidelijk, maar Led Zeppelin, Queens of the Stone Age en zelfs Tool waren ook niet ver weg. Sterk trio, erg muzikaal en met merkbaar speelplezier op het podium en daardoor een heel fijne opener. Zang zou nog wat body kunnen gebruiken, maar dit stak erg ver boven de middelmaat uit.
12 jaar geleden zag ik Navarone voor het eerst, ook in de Dru. Toen kwam ik voor een heel andere band en was Navarone ook meer een soort voorprogramma, maar wat voor een! Ik herinner me nog hoe volslagen overdonderd ik was van dat optreden. Nadien heb ik ze nog best vaak gezien, altijd met groot genoegen. Maar eerlijk is eerlijk, de echte rockmuziek weet me tegenwoordig minder te boeien dan wat meer experimentelere, vaak elektronische muziek. Dácht ik althans, want meteen bij het overdonderende openingsnummer, met knetterstrakke breaks en powerriffs, vóel je: Dit is pure muziek, van het allerhoogste niveau! En dat blijft het gedurende de hele 1,5 uur, vreemd genoeg zonder toegift. De muzikale reis voert langs de wat klassiek aanvoelende rocksongs, via experimentele uitstapjes, speelse pop-kwinkslagen, ingetogen kleine liedjes, en bijna hard-core achtige sluitersongs langs een heel divers muzikaal landschap. Alles overgoten met het bekende Navarone-sausje: Topmuzikanten, die enerzijds cool ogen (zijn!), anderzijds laten zien hoe ze op het podium staan te genieten van het muziekmaken. En alles fraai in evenwicht: De immer tot een glimlach uitnodigende podiumpresentatie en fantastische stem van Merijn van haren, de swingende en speelse baslijnen van Bram Versteeg, de fantastische gitaarpartijen van zowel Kees Lewiszong als van Roman Huijbreghs en dit keer ook opvallend goede toetsenpartijen van… (sorry, niet goed opgelet..).
Fantastisch om een band zo te zien groeien. Ze waren al goed, inmiddels zijn ze uitgegroeid tot keigoed. Weer een echt memorabel optreden, en Martijn, nog bedankt he?!